مدلسازی بین نگرش دینی، هوش معنوی با اضطراب دانشجویان علوم پزشکی اردبیل

هدف: هدف این پژوهش بررسی رابطه بین نگرش دینی و هوش معنوی با اضطراب دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی اردبیل بود. مواد و روش: روش تحقیق توصیفی از نوع معادلات ساختاری است. از نظر هدف، این پژوهش به صورت طرح کاربردی است. جامعه آماری شامل 1232 نفر از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی اردبیل در سال 1393 بود. از بین جامعه آماری بر اساس فرمول کوکران تعداد 290 نفر از دانشجویان به روش نمونه گیری چندمرحله ای به صورت تصادفی انتخاب گردید که از این تعداد به دلیل نقص پاسخ پاسخگویان به تعدادی از پرسشنامه ها 273 پرسشنامه قابل تحلیل بود. ابزار پژوهش پرسشنامه نگرش مذهبی خدایاری، پرسشنامه هوش معنوی عبداله زاده و همکاران و پرسشنامه اضطراب صفت و حالت اسپیل برگر بود. داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون چندگانه به روش همزمان و تحلیل مسیر با استفاده از نرم افزار spss21 و(student) lisrel8.80تحلیل شد. یافته ها: بین مؤلفه های نگرش دینی با اضطراب دانشجویان رابطه منفی وجود دارد. بین هوش معنوی (درک و ارتباط با سرچشمه هستی) با اضطراب رابطه منفی وجود دارد. تحلیل رگرسیون نیز نشان داد که درک و ارتباط با سرچشمه هستی، عبادات، رفتار و زندگی انسان، مباحث اجتماعی و جهان بینی و باورها اضطراب دانشجویان را پیش بینی می کنند. همچنین نتایج تحلیل مسیر نشان داد که درک و ارتباط با سرچشمه هستی، عبادات، جهان بینی و باورها و مباحث اجتماعی از طریق متغیر رفتار و زندگی انسان بر اضطراب دانشجویان اثر غیر مستقیم می گذارد ولی رفتار و زندگی انسان بر اضطراب دانشجویان اثر مستقیم می گذارد. از سوی دیگر درک و ارتباط با سرچشمه هستی و مباحث اجتماعی از طریق عبادات بر رفتار و زندگی انسان اثر غیرمستقیم می گذارد ولی عبادات بر رفتار و زندگی انسان اثر مستقیم می گذارد. نتیجه گیری: یافته های حاصل از این پژوهش بر کاربرد نگرش به دین و هوش معنوی در اضطراب دانشجویان تأکید دارد.